Literatura niderlandzka
(Rozmowy) o współczesnej literaturze niderlandzkiej – strona prowadzona przez Fundację Literatura
Dom Kereta (zakończenie) – Szuni i reszta
GERDIEN VERSCHOOR (tłum. Olga Niziołek, red. Małgorzata Diederen-Woźniak)
Wzdrygam się na dźwięk dzwonka tak późno wieczorem, chociaż cieszę się, że w końcu się zjawiają. Dzięki kamerze mogę zobaczyć ich spiczaste czapki z pomponami. Musieli stanąć sobie na ramionach, żeby dosięgnąć dzwonka. Zanim się zorientowałam, wciągają po schodach miniaturową skrzynkę piwa i przedstawiają się: Szuni, Ze’efrani, After i Salzmann, czterech krasnoludków z opowiadania Etgara Kereta Szuni. Wszyscy czterej noszą okulary słoneczne.
– Gdzie się podziewaliście? – pytam. – Już się bałam, że o mnie zapomnicie.
– Co masz na myśli? – odpowiada Szuni. – Że zapomnimy?
– Tak myślałam – mówię. – Bo w tym opowiadaniu Kereta przychodzicie z piwem i tak dalej. I żeby sobie miło pograć w karty.
– Hm – mówi Szuni, przesuwając ciemne okulary na czoło – w tym opowiadaniu Kereta ktoś ma depresję i złamane serce. A z tego, co wiem, ty nie masz depresji ani złamanego serca.
– Tak w ogóle to zabalowaliśmy przez parę nocy u twojego męża – dopowiada Ze’afrani. – On przynajmniej jeszcze za tobą tęskni.
Widzę własną twarz w jego ciemnych okularach.
– Tak się składa, że nie możemy być jednocześnie w dwóch miejscach. Ty ze swoim tysiącem słów dziennie i tak byłaś tu zbyt zajęta, żeby pić piwo i grać w karty.
– Ona nic więcej tu nie robiła – mówi Salzmann. Razem z Afterem usiadł na żółtym worku Fatboy. – Nawet nie potrafi wymyślić swoich własnych postaci.
– Chociaż tu można pisać nocami – mówi Szuni. – Z tym światłem. Złożyłaś chyba skargę do gminy?
Wskazuje na reflektory nad reklamą ścienną na dworze.
– Lepiej by zresztą było, gdybyśmy zostali w Zutphen – dodaje. – Kiedy tam wkrótce wrócisz, na pewno będziesz miała depresję i złamane serce.
– Złamane serce? – mówi Ze’afrani. – Przez skrzyżowanie? I widok z kuchni? I dlatego, że pachnie tu akacjami?
Nie mam ochoty na to odpowiadać. Szuni i reszta wcale nie muszą wiedzieć wszystkiego.
–
Gerdien Verschoor dziękujemy za pozwolenie na publikację tłumaczenia jej tekstu.
Literatura niderlandzka 